Gözlerin varya, Parlayan ellerin…

Ellerini tuttuğum an gelir gözlere
Gözlere baktığım an dökülür dudaklara
Bir yutkunma
Ağlama hissi sardı beni
Neden çocuklar beni gösteriyor
Neden düğümlenmiş bir ses var bende
Aşkını bağırırken şimdi neden olmuyor
Neden bağıramıyorum
Ayrılıktan olsa gerek
Sensiz gezmezdi yaşam….
Yine deli oldum
Yine sarhoş oldum
Yine akşama gündüzü anlatır oldum….
Bulutlara yağmur
Gündüze gece olmaya başladım
Şimdi öyle uzak ki
Geldiğin yollar öyle uzak ki
Yanlış yazılmış bir masalım sanki
İmla kuralları olmayan bir şiir’im sanki
Hey gözlerimin nuru
Sen gittin gideli
Yürümez oldu dizlerim ,
Bakmaz oldu gözlerim
Yazmaz oldu ellerim……

Ayşe İŞÇİN

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.